MOLLY MALONE

Un dos nosos puntos de encontro en Dublín é a estatua de Molly Malone, o outro é a estatua de James Joyce en Talbot Street. Pola tarde, logo da actividade dese día, hai sempre algún momento de tempo libre que moitos aproveitan para facer compras -as maletas van ir repletas de agasallos e recordos dublineses- e despois reunímonos para ir todos xuntos á estación do tren máis próxima para regresar a Malahide a tempo de cear, ás 6.

Pero quen era esta famosa Molly Malone?

Molly Malone é a protagonista dunha das máis populares historias de Dublín. Molly (diminutivo de Mary) era unha vendedora de peixe que percorría as rúas coa súa carretilla. Morreu a causa dunha febres e a súa pantasma segue percorrendo as rúas da cidade. En 1987 erixiuse unha escultura de bronce en Grafton Street, de Jean Rynhart, que é hoxe un dos iconos máis representativos das postais dublinesas.

A ela dedicóuselle a célebre canción“Molly Malone” que se converteu no himno oficioso da cidade e que tamén se coñece como “Cockles and mussels”. O seu autor foi James Yorkston, de Edimburgo. A canción narra a tráxica historia desta fermosa pescantina que berraba “berberechos e mexillóns” polas rúas de Dublín do século XVII.

A canción popular di así:

In Dublin’s fair city Where the girls are so pretty I first set my eyes on sweet Molly Malone As she wheeled her wheel barrow Through streets broad and narrow Crying “Cockles and mussels alive, alive o! “Alive-a-live-o! Alive-a-live-o! Crying Cockles and mussels, alive, alive o!” She was a fishmonger But sure ’twas no wonder For so were her father and mother before And they both wheeled their barrow Through streets broad and narrow Crying “Cockles and mussels, alive, alive o!” “Alive-a-live-o! Alive-a-live-o! Crying Cockles and mussels, alive, alive o!” She died of a fever And no one could save her And that was the end of sweet Molly Malone But her ghost wheels her barrow Through streets broad and narrow Crying cockles and mussels alive, alive o! “Alive-a-live-o! Alive-a-live-o! Crying Cockles and mussels, alive, alive o!”

Na alegre cidade de Dublín onde as rapazas son tan guapas, o primeiro que viron os meus ollos foi a doce Molly Malone cando empuxaba a súa carretilla polas amplas e estreitas rúas berrando berberechos e mexillóns frescos, frescos, oh! Ela era vendedora de peixe e seguro que non era o seu soño, pero xa o foron antes o seu pai e a súa nai. Os dous empuxaron as súas carretillas polas amplas e estreitas rúas berrando berberechos e mexillóns frescos, frescos, oh! ......Ela morreu de febre e ninguén puido salvala. Esta foi a fin da doce Molly Malone. Agora a súa pantasma empuxa a súa carretilla por amplas e estreitas rúas berrando berberechos e mexillóns frescos, frescos, oh! .....

E aquí podemos escoitar a versión de The Dublinners.